BLOGPROCUREMENT
Rutger Heijmerikx

Op een nieuw project starten tijdens de Corona Crisis.

Begin maart ging ik nog zorgeloos op skivakantie, er was al wel sprake van het Corona virus in Europa maar verder dan Italië leek het op dat moment niet verspreid te zijn. Na mijn vakantie zou ik aanhaken bij de Ariba implementatie die al gaande was bij DSM.

Eenmaal fris en fruitig terug van skivakantie, moesten mensen in Brabant al thuis werken en ook bij DSM, gevestigd in Sittard, was al de maatregel genomen om alleen nog vanuit huis te werken. Ik had geluk dat er al een groot team van McCoy bezig was met dit project, waardoor ik snel up-to-speed was.

Het was alleen wel de bedoeling dat ik op een laptop van DSM zou gaan werken. Het was niet ideaal dat ik vanuit mijn huis in Tiel, 144 km heen en 144 km terug, naar Sittard moest om mijn laptop te halen. Maar gezien de situatie was dit de beste oplossing. Ik had vanuit DSM uitzonderlijke toestemming gekregen om het gebouw te betreden, met begeleiding (op 1,5 meter afstand), mits ik natuurlijk ‘Corona-vrij’was.

Met de nieuwe maximale snelheid van 100 km/u waagde ik mij de verlaten snelwegen op richting het mooie Limburg. Ik kwam daar aan op een parkeerplaats – bestemd voor zeker 500 auto’s – waar ik er slechts een handje vol kon tellen. Na een grondige toegangscontrole, waarbij ik pas naar binnen mocht nadat mijn temperatuur was goedgekeurd, stond ik in een zo goed als leeg hoofdkantoor. Na 1 keer met mijn DSM laptop op het netwerk te hebben ingelogd, kon ik mijn weg terug naar Tiel vervolgen. Sindsdien heb ik geen ander kantoor meer gezien, dan mijn thuiswerkplek. Eén ding weet ik zeker, als we hopelijk in de loop van dit jaar weer op het kantoor van DSM kunnen gaan werken, zo leeg als die dag zal ik hem nooit meer aantreffen.

Inmiddels zit ik helemaal op mijn plek en heb ik de projectleden allemaal leren kennen via Microsoft Teams. Ik merk wel dat het langer duurde dan normaal om de juiste namen en gezichten bij de juiste mensen te plaatsen. Mensen leren kennen via laptop en webcams gaat toch moeizamer dan een face-to-face kennismaking. Maar aan de andere kant, hoe leer je je collega’s beter kennen dan te zien wat voor foto’s ze aan de muur hebben hangen?